Γιατί να μην χρησιμοποιήσετε σιλικονή;

Ενώ η σιλικόνη προσφέρει αρκετές προνομιακές πτυχές για εφαρμογές στο αυτοκινητοβιομηχάνημα, υπάρχουν συγκεκριμένες καταστάσεις και σκέψεις που μπορούν να οδηγήσουν τους κατασκευαστές ή τους καταναλωτές να αποφύγουν τη χρήση της. Αυτά τα περιορισμούς προέρχονται από τις ιδιότητες του υλικού, το κόστος, περιβαλλοντικούς παράγοντες και λειτουργικές αντιστοιχίες.

Ένα σημαντικό μειονέκτημα του σιλικού είναι η σχετικά υψηλή τιμή του σε σύγκριση με παραδοσιακά υλικά όπως το μπουτύλ ή το πολυυρεθάνιο (PU). Η παραγωγή σιλικού περιλαμβάνει πολύπλοκες διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης σιλικού πολυμερών από αποθεματικά υλικά όπως η διοξίδιος καλλιέργειας, τα οποία μπορεί να είναι πιο ακριβά από τις εναλλακτικές λύσεις με βάση το πετρέλαιο όπως το PU. Αυτή η φραγμοστατική τιμή μπορεί να αποτρέψει τους κατασκευαστές με εστίαση στον προϋπολογισμό από τη χρήση σιλικού σε μαζικά παραγόμενα οχήματα, ειδικά σε μοντέλα εισόδου όπου η έλεγχος των κόστων είναι κύρια προτεραιότητα. Για παράδειγμα, το PU δέρμα είναι συχνά προτιμώμενο έναντι του σιλικού δέρματος σε αναλογικά φθηνότερα εσωτερικά αυτοκινήτων λόγω της χαμηλότερης τιμής του, ακόμη και αν το σιλικό προσφέρει υψηλότερη βιώσιμη διάρκεια και φιλικότητα προς το περιβάλλον.

Ένα άλλο περιορισμός είναι η απόδοση του σιλικού σε εφαρμογές που απαιτεί υψηλή διανοσιμότητα. Το φυσικό δέρμα και μερικά υλικά PU είναι πιο διανεκτικά, επιτρέποντας στον αέρα να κυκλοφορεί και να μειώνει την αύξηση θερμοκρασίας – ένα κρίσιμο παράγοντα σε αυτοκινητιστικά καθίσματα, ειδικά σε ζεστές κλίμακες. Ενώ πρόοδοι όπως το διακενωμένο δέρμα σιλικού έχουν βελτιώσει τη διανοσιμότητα, το σιλίκο παραμένει να συγκεντρώνει περισσότερο θάρρος σε σύγκριση με τα φυσικά υλικά, που μπορεί να οδηγήσει σε άνετη κατάσταση κατά την μεγάλη χρήση. Αυτό κάνει το παραδοσιακό δέρμα ή τα διανεκτικά σύνθετα υφάσματα πιο επιθυμητά σε λεγερά αυτοκίνητα όπου η άνεση των επιβατών είναι κορυφαία προτεραιότητα.

Οι περιβαλλοντικές ανησυχίες, παρά το ότι συχνά είναι θετικές σε σύγκριση με άλλα σύνθετα υλικά, δημιουργούν επίσης προκλήσεις για τον σιλικόνη. Ενώ το δέρμα από σιλικόνη είναι vegan και μειώνει την εξάρτηση από ζωικά προϊόντα, η παραγωγή σιλικονικών πολυμερών περιλαμβάνει ακόμη ενεργειακά επιβαρυντικά διαδικάσματα και μπορεί να βασίζεται σε ένδονες από πετρέλαιο (αν και ορισμένες βιοβασικές εναλλακτικές λύσεις σιλικόνης εμφανίζονται). Επιπλέον, παρά το ότι ο σιλικόνης είναι πιο ανακυκλώσιμος από το PU, η ευρεία υποδομή ανακύκλωσης για συστατικά σιλικόνης στο αυτοκίνητο είναι ακόμη ανεπαρκής, σημαίνοντας ότι τα μέρη σιλικόνης στο τέλος της ζωής τους μπορεί να συνεισφέρουν στα απόβλητα αν δεν διαχειριστούν κατάλληλα. Αυτό αντιδιαστέφεται με το φυσικό δέρμα, το οποίο είναι βιοδιασπασμένο, αν και έχει τις δικές του περιβαλλοντικές κόστες από την χρωματοποίηση και την κτηνοτροφία.

Οι αισθητικές και ψηλοφόρες συναίσθησης παράγοντες μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε δισταγμό σχετικά με τη χρήση σιλικονής. Ενώ το δέρμα σιλικονής μπορεί να μιμείται την μορφοποίηση του αληθινού δέρματος, έλλειψει των φυσικών μεταβολών και της οργανικής αίσθησης με την οποία πολλοί καταναλωτές συνδέουν το βραβειούχο. Το παραδοσιακό δέρμα αναπτύσσει μοναδική υποψήφια με την πάροδο του χρόνου, μια προπομπή που δεν μπορεί να αναπαραχθεί η σιλικονή, κάτι που μπορεί να απογοητεύσει τους φιλοξενούς που αξιολογούν την αιώνια έλξη των φυσικών υλικών. Επιπλέον, μερικοί χρήστες βρίσκουν ότι το δέρμα σιλικονής έχει μια λίγο πλαστική ή ελαστική αίσθηση (hand feel), η οποία δεν αντιστοιχεί στην πρωτοβουλία εμπειρία που προσδοκούν σε υψηλόβαθμια οχήματα.

Στις μηχανικές εφαρμογές, η ευελιξία του σιλικούνε μπορεί να είναι δίπλωμα μελέτης. Ενώ η ελαστικότητά του είναι ωφέλιμη για σφραγίδες και χαλιά, μπορεί να έχει έλλειψη δομικής αραιότητας που απαιτείται για συγκεκριμένα φορτισμένα συστατικά. Για παράδειγμα, στα συστήματα ενοποίησης ή τα μερολόγια βαριάς μηχανικής, ο μέταλλος ή τα ενισχυμένα πλαστικά είναι συχνά προτιμώμενα έναντι του σιλικούνε λόγω της μεγαλύτερης δύναμης και σταθερότητάς τους. Επιπλέον, η αντοχή του σιλικούνε στα κολλαντικά μπορεί να το καταστήσει δύσκολο να συνδεθεί με άλλα υλικά, απαιτώντας ειδικές τεχνικές ή προκαταρκτικά, που προσθέτουν περιπλοκότητα στην διαδικασία κατασκευής.

Τέλος, υπάρχει έλλειψη προτύπων στην ποιότητα του σιλικούνιου μεταξύ των κατασκευαστών, πράγμα που οδηγεί σε μεταβλητότητα στην απόδοση. Προϊόντα σιλικούνιου χαμηλής κατηγορίας μπορεί να διαφθείρονται γριβά υπό εκτίμηση UV ή ακραίες θερμοκρασίες, βλάπτοντας την ασφάλεια και την αντοχή. Αυτή η μη συνέπεια μπορεί να κάνει δύσκολη την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των κατασκευαστών στα συστατικά από σιλικούνιο, ειδικά σε κρίσιμες εφαρμογές όπως τα συστήματα φρενών ή τα μέρη των μηχανών, όπου η αποτυχία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.

Συνοπτικά, παρά τις σημαντικές πλεονεκτικές ιδιότητες της καμφούς στη θερμική σταθερότητα, βιωσιμότητα και φιλικότητα προς το περιβάλλον, η χρήση της στα αυτοκίνητα δεν είναι παντού απολύτως ιδανική. Οι περιορισμοί στο κόστος, οι περιορισμοί στην αναπνοή, οι περιβαλλοντικές αντιστοιχίες, οι αισθητικές προτιμήσεις και οι μηχανικές περιορισμοί συνεισφέρουν όλοι σε σενάρια όπου άλλα υλικά μπορεί να είναι πιο κατάλληλα. Με την προέλαση της τεχνολογίας και την πιο εύκολη πρόσβαση σε βιοβασικές διατυπώσεις καμφούς, πολλά από αυτά τα περιορισμούς είναι πιθανό να μειωθούν, ενσωματώνοντας περαιτέρω την καμφή στο εργαλειοθήκη υλικών της αυτοκινητοβιομηχανίας.